١- در الگوی روایی فیلم ، زمانِ صفرِ داستانی یا زمانِ مرجع نداریم یعنی روایت از نظرِ زمانی ، دورنمایِ مرکزی یا پرسپکتیو ندارد بلکه اتفاقات روی هم تا می‌شوند و در واقع قصهٔ روی خودش خم میشود ، لذا گاه احساس می‌کنیم به یک تناقض زمانی برخورد کرده‌ایم. ٢ - این گرداب های زمانی فیلم است که یا به بازنماییِ ناخودآگاهِ بعضی از شخصیت ها می پردازد ، و یا به صورت کابوس یک شخصیت به بیداری دیگری رسوخ می کند ؛ در واقع ، وقایع همدیگر را صدا می‌زنند و به شکل پژواک‌گونه‌ای خوشه ی انگور / حبه ای از آن کندم/هنوز می لرزد
شانه بر موی کمر زد به کمر دست نزد
از شماره ۴۰۰ تا ۵١٧
، ,زمانی ,فیلم ,روی ,واقع ,شخصیت ,یا به ,در واقع ,به صورت ,و یا ,، و
درباره این سایت